YARIN CABUK GELIYOR..

Kusurlarimin listesini tutmak gibi bir aliskanligim yok.. Farkina varirsam, “kusur” olduklarina inanirsam, duzeltmeye calisiyorum.. Belki zaman icinde bazilari kendiliklerinden degisiyorlardir.. Bazilari da kronik kusur olarak artik bir parcam olmustur herhalde..

Bilmiyorum

Aslinda hicbirseyi unutmamak gibi kotu bir huyun sahibiyken, kendiminkiler dahil butun onemli tarihleri unutuyorum nedense.. Hatirladigim tek dogum gunu, oglumunki.. Bu huyumu bilen aile cevrem, beni gunler oncesinden arayip ”filanin evlenme yildonumu, falanin cocuklarinin 1.yas gunu, diye hatirlatmasalar, bu kutlamalari onemsiyenlerin bana kùsmeleri isten bile degil..

Bugun kùsme sirasi bende..

Kime mi?

Kendime tabii..

Blogum 1 yasina basmis 5 gun once.., Unutmusum..
Gunde en fazla 10 kisinin okudugu bir blogdan bu gune ulastim..

Blogumu ozellikle son gelismelerle birlikte daha da cok seviyorum ve onemsiyorum..
1.yil pastasindan buyuk bir dilimi (mesela Cafe Fernando yapmis olsa) Ilk okurlarim ve aslinda bu maceranin baslangicini, konuk gittigim bloglarina yerleserek yaptigim, sevgili arkadaslarim, Tofu blogunun akilli ve guzel kadinlari Berrin, Nilambara ve Burcu’ya ikram ediyorum.. Burcu’ya sadece pasta degil, bir de vanilyali bogurtlenli cay hazirliyorum.. Blogumun sag tarafinda donen, harika tanitim gosterisi onun emegi ve hediyesidir,. Nilambara da, ilk aylarda bitip tukenmeyen sorularima az cevap vermemistir.. Tesekkur ediyorum size..

Buyuk bir baska dilimi de sevgili Cheetos’a, bana verdigi butun destek ve guce tesekkur ederek ikram etmek istiyorum.. Hayatima kazandirdigi kucuk degisimlerin yol actigi buyuk yenilikleri onunla beraber izlemeye devam ediyorum..

Bir de Gulcin’e ayiriyorum pastamdan.. Hayatta en buyuk destegim, en durust elestirmenim, bana kendimden bile daha cok inanan, bir abla kardesini ne kadar cok sevebilirse, beni ondan da daha cok seven, guzel giyinen bir kadin olarak tanimlanmamin da arkasindaki danismanim Gulcin’e..

İzin verirseniz bir dilim de, Babis’e Yemeklerin yazarina gitsin.. Bana “haricten” ilk yorumu gonderen, bloguma yine “haricten” ilk link’i veren buyuk Babis’e.. Ona yolladigim corba tarifine de hala gulumsedigine de eminim bu arada..

Bir de Cafe Fernando’ya en cikolatali tarafindan 1 dilim.. Sadece nefis bir 1.yas pastasi hazirladigini hayal ediyorum diye degil, blogumu actigim ilk ay bana yazdigi destek mektubu icin..

Guzel bir parti oluyor blogumun 1.yas partisi..
Baska davetlilerim de var..
NuNu var.. Eli kolu dolu gelmis.. Paket paket olumluluk, yasam sevinci, destek getirmis her zamanki gibi bloguma.. Hic yuzunu gormeden arkadas kabul ettigim, sevgili Sinif baskani NuNu..

Funda, son aylardaki gelismelerin tetikleyicisi, sinifin en akilli ve en basarili yaramazi..

Delfina’da var.. Simdilerde baskan yardimcisi, sinifin yaraticisi, akilli, becerikli, hizli bir uygulamaci Delfina..(yani bir tecnocrat benim gozumde..)

Misafir yazarlarim, Prof. Fatih Unal’a, Nilambara’ya, Dr. Halil Ozbayrak’a, Verda Alaton’a, gravur sanatcisi Fatih Mika’ya, arkeolog-gazeteci-sair Mehmet Altun'a da masamizda yer ayirdim elbet..

Bloguma bakiyorum..Ilk yazim Tofu’daki ilk yazimla ayni.. Ayni isim, ayni yazi..
Hemen arkasindan annemle babamla yaptigimiz 1 mayis piknigi..
Ne cabuk gecmis 1 yil..
Ne cok sey yazmisim..
Ne cok seyim varmis anlatacak.. Hayattan, Roma’dan, oglumdan, universiteden, pazarlardan, cafelerden, giysilerden, isten, evlilikten, dostluklardan ve asktan bahsetmisim.. Hatta heyecana kapilip, yemek yazilari bile yazmisim..

Cunku bu blog benim.. Adim varken de, yokken de kendim oldugum bana ait bir “mevsim”

Buradasiniz..Iyi ki varsiniz.. Benimle paylastiginiz hersey icin, hepinize tesekkur ederim..

Simdi pastanin kalan kirintilarini yiyecegim, sutlu kahvemin son yudumlarini icecegim ve son iki yazinin soru yanitlarini hazirlayacagim..
Gec bile kaldim..

.

Yarin ne kadar da cabuk geliyor...

1 Mayis 2009’Roma