*HAYAT GELISMISLERI SEVER...

“Siz de benim gibi arka kapağında “Hayatınız değişecek” yazan pek çok kitap okudunuz veya “Hayatınızda olan değişikliklere inanamayacaksınız” diye lanse edilen pek çok eğitim aldınız; ama hiçbir şey değişmedi değil mi? Üzülmeyin, yalnız değilsiniz... Hayatlarımızda yolunda gitmeyen şeyler olduğunda, sıkıntılı dönemler yaşadığımızda ya da “iyi güzel de, şöyle şöyle de olsa” deyip bir şeyler geliştirmek, değiştirmek ve çıtayı yükseltmek istediğimizde hep bir şeylere tutunmak istiyoruz. “şöyle sihirli bir değnek olsa da hooop diye düzelse olup biten” diyoruz. Kitaplar okuyor ve eğitimlere gidiyoruz. Peki sonra ne mi oluyor? Gelin anlatayım...”

diyor Cigdem kitabinda…

Onu taniyorsunuz zaten… Daha once pek cok kere ondan soz ettim, Bize hayattan bahsettigi "Ben Gorundugumden Daha Fazlasisiyim" isimli cok guzel bir blogu, Mutluluk Projesi Grubu diye bir yahoo grubu simdilerde bir de “Hayat Gelismisleri Sever” isimli bir kitabi var…

Kisisel gelisim konusunda cok onemli calismalar yapmis, Turkiye’de sadece onda olan dereceler almis, cok ozel bir insan… Olumlu, insancil, sevgi dolu…

Belki bildigimiz, ama uygulamaya gelince yolumuzu kaybettigimiz seyleri anlatiyor bize, kendinden ve ailesinden de bahsederek…

“Kimse okumazsa ben okurum” demediğim, bilakis “okuyanın hayatına dokunması”nı dilediğim bir kitap oldu, diye yazmis bana mesajinda… Okuyanin hayatina dokunmasi dilenen bir kitap…

Ne guzel bir dilek degil mi? Bakin nasil basliyor kitap, nasil sariveriyor insani okumak istegi… .............................................................................................................................................................. Başlarken...

Cep telefonum bipleyip de ekranında “Blogdan dinledim, gayet güzel olmuş; yürü be durmak yok, yola devam” mesajını gördüğümde “canım kardeşim” diye geçirdim içimden. Yaptığım radyo programını dinlemiş ve beğenisini benimle paylaşıyordu. İnsanın kardeşinin olması çok başka bir şey... Küçüklükten itibaren aynı evin içinde büyüyüp onca yaşananı paylaşmak, kelimenin tam anlamıyla birlikte gülüp birlikte ağlamak başka bir şey. Ve ben kardeşlerimi çok seviyorum...

Aynı gün bir de e-posta mesajı geldi: “Çiğdem Hanım, yazdıklarınızı ilgiyle takip ediyorum, bunları şöyle derli toplu bulabileceğimiz bir kitabınız var mı, hani şöyle hep el altında tutulabilecek bir kitap?”

Kitap mı, ne kitabı, ben pek severim yazmayı da kitap nasıl yazarım ki... Hem öyle kolay bir şey mi kitap yazmak, bunun kuralı filan yok mu, hele bir de imla kuralları var... Tamam, lisede kompozisyondan hep 10 alırdım, çok da güzel başlıklar atardım yazdıklarıma ama bu kompozisyon sınavı değil ki!.. Koca bir kitaptan söz ediyorlar, o kadar çok şeyi nasıl yazarım? Yazabilir miyim yoksa hani her gün 1 sayfa yazsam 1 yılda nereden bakılsa 200 sayfalık bir kitap ortaya çıkabilir. İyi de eli yüzü düzgün olması lazım bir de...

Yazabilirim galiba yaa... Hem yazanlar nasıl yazıyor... Kendi kurallarıma göre yazarım, blogdaki gibi, radyoda konuşur gibi... Ama ya beğenmezlerse... Yok canım beğenirler, o kadar mesaj gönderiyorlar “yazdıklarınız çok güzel, keşke kitap haline getirseniz” diye...

“Olur mu olmaz mı, yapabilir miyim?” düşünceleri kafamda dolanırken bir de kitaplar okuyup “Ben de yazarım canım bu kadarını, ne var ki?” havalarına girmeye başladığımı fark ettim. Bakın işte bu farkındalıklar güzel oluyor, “O zaman yaz” derler adama; hala yazamıyorsan da kendinle yüzleşmeye başlarsın, “Niye yazamıyorum, beni yazmaktan alıkoyan ne; galiba başarısızlık korkusu, ah ben tanıyorum bu duyguyu, hani fen lisesi sınavını kazanamayınca yaşadığım duygunun aynısı...”

İşte böyle böyle derken kitabın müsveddesi de oluşmaya başladı... Hedeflediğimden biraz uzun zaman aldı ve bir gün “Bir kitap yazdım” diye mesaj attım bir yayınevine. Sonrasında bir dizi yazışma, telefon görüşmesi, düzeltmeler ve değişikliklerin ardından daha fikri bile yokken adı konmuş olan sevgili kitabım ortaya çıktı.

Kitap Türkçe dersinde öğrendiğimiz gibi 3 bölümden oluşuyor: Giriş, gelişme ve sonuç...J Giriş bölümünde ailemi, yetiştiğim koşulları anlattım. Beni bugüne getiren en temel olaylarla gelişen kitap genel kuralın aksine en uzun bölümle sonuçlanıyor. Sonuç bölümü, büyük kısmı kişisel gelişimimizin en can alıcı konularını, can alıcı noktalarıyla toparladığım blog yazılarımdan oluşuyor. O yüzden kitap kendimi anlattığım kısımlara nazaran bu bölümde biraz dil de değiştiriyor, biraz daha “Kişisel gelişin” diyor... ...............................................................................................................................................................

Iste boyle...

Hepinize ve bu vesileyle Cigdem’e kucak dolusu sevgilerimi yolluyorum… O benim hayatima nasil dokundugunu belki kendisi anlatir birgun…

Guzel bir hafta sonu gecirin, ve kendinizi ucunu kacirdigimiz herseyi yeni bastan cok ama cok ciddi bir sekilde ele alacagimiz bir kac haftaya hazirlayin...

1 Nisan 2011’Roma