SAKIZLI KURABIYELER, DOKUNDURAN SOZCUKLER, ZEYTIN AGACLARI VE EGE...

"Bohcan hazir mi?" diye soruyor telefonda.. "Yok daha yeni donduk Istanbul'dan, yarin geliriz sana, ustelik araba da bozuldu" diyorum..

"Senin yarinin mi, benim yarinim mi ?" diyor gulerek.. O yarina inanmiyor, ben ertelemekle ve gelmeyen yarinlari beklemekle unlu bir kadinim.. Gecen yaz bu yuzden gorusemedigimizi unutmuyorum ustelik..

"Kahyayi yolluyorum, hazirlanin" diyor.. Annem biraz bozuluyor ama bugunlerde burada deniz cok soguk, gidecegimiz yer -henuz gormemis olsak ta- bir koy evi ve Federico icin ilginc olabilecegini dusunuyor yine de.. "Sweat shirtlerinizi almayi unutmayin" diyor.. Unutmuyoruz..

Kahya geliyor az sonra.. Ama ne kahya ! Milano moda haftasindan firlamis kadar yakisikli, hos kokan, guzel elli ve guzel gulumseyen 50'li yaslarda bir erkek.. Ismi Murat. Elimizdeki kucuk cantayi ona uzatiyorum ve yola cikiyoruz.. Ege ariyor, herseyin yolunda olup olmadigini soruyor, kahya Ege ile cok rahat bir tonda konusuyor, "tamam gerekenleri biz gecerken aliriz" diyor.. "Yolda durup, borulce, pembe domates ve ezine peyniri alacagiz" diye acikliyor bana da bu telefon konusmasini.... Tamam diyorum.. Alisveris yapiliyor, hersey eski usul bir pazar sepetine dolduruluyor, icimden ne isi vardi Ege'nin bir Ege koyunde diye dusunuyorum, aslinda butun cevaplari biliyorum ama yine de profesyonel dunyaya haksizlik ettigini dusunuyorum onun.. Erken yoruldugunu, erken vaz gectigini, yazik ettigini dusunuyorum.. Sessizlik cok uzun geliyor..

"Kac yildir Ege ile calisiyorsunuz ? diye soruyorum kahyaya.. "Keske beni ise alsa" diyor gulumseyerek .. Ben onunla calismiyorum.. Misafiriyim yalnizca, kahya size sakizli kurabiye almak icin Cunda'ya gitti ben de sizi almaya geldim, cunku Ege yemek hazirliyor diyor.. Murat, ustelik Italya'da, ustelik Milano'da, ustelik moda sektorunde calisiyor.. Cok guluyorum kendime..

Sadece aslinda olmayan kahya degil beni sasirtan, ev de hic koy evine benzemiyor.. Zeytin agaclarinin arasina saklanmis, her kosesinde teknoloji kullanilmis, egik catisinda uzaktan kumanda ile acilabilen kucuk pencereleri olan, hatta dag tarafina gelen duvarina cok akillica bir projeksiyon ile agaclarin arkasinda kalan denizin yansitildigi, zevkli, sakin, sahibinin durusuna yakin soylu bir ev.. "sen buna koy evi mi diyorsun" diye soruyorum? "Sen oyle diyorsun, ben degil" diyor.. "Cok mutluyum geldiginize" diyor.. Koy de olsa, sehir de, evime hosgeldiniz"..

"Hosbulduk" diyorum.. Gercekten de "hosbuluyoruz"..

Bahcedeki iki zeytin agacinin arasina kurulmus salincaga oturuyorum.. Kucagimda bilgisayarim var.. Yan taraftaki pencereden mutfakta yemek pisiren Ege'yi gorebiliyorum.. Islik caliyor.. Murat, elinde bir gazete tomari, veranda da oturuyor.. Halil'den haber bekliyorum.. Mektubu gelmis..

"Canım
Senin tam hazır olmadığın hissi geldi içime: Ama bir iki sözcük dokundurayım yine:
-Kazanmak için kaybetmeyi göze almak gerekir.
-Kavşaksız yol olmaz,otobanda bile

-Beklentiyi yönetmek sadece ekonomi kuralı değildir.
Sevgiler opuldun"

diye yaziyor Halil.. Gozlerimi kapatiyorum.. Bana ne soyluyor diye soruyorum kendi kendime.. Istanbul'da "Mehtap'cigim sana 3 cumle soyleyecegim ama itiraz etme, aciklama yapma ve lutfen kendini savunma, sadece bu soyleyeceklerimi cok iyi dusun" demisti.. Sonra vaktimiz olmamisti konusmaya..

Dusunecegim bana yazdiklarini.. Burada, bu zeytin agacinin altinda, mutfakta sevgili bir erkek bizim icin borulce, cocuklar icin kofte ve pilav, aksam ustu icin incirli-cevizli kek yaparken, ben kahvem elimde, kulaklarimda eski gunlerin sarkilari, zeytin agaclarinin yesilinin arkasindaki denize bakarken "anlamak" icin sadece dusunecegim..

Dusunmeye deger bir insan oldugu icin, bunca yil o ve Nilgun, arkadasim olabildikleri, bunu gercekten hissedip hissettirdikleri icin dusunecegim..Ustelik bunu, sakizli kurabiye sevdigimi unutmayan bir baska sevgili insanin yaninda, huzurlu ve keyifliyken yapacagim..

.

Bize biraz musaade.. Kilolariniz icin, duraklamalar, yerinde saymalar, geriye donusler icin hic endiselenmeyin.. Vermeniz gereken son kiloya kadar buradayim.. Tek tek, hepiniz icin.. Soz verdim.. Tutacagim da..

.

Cok az sabir ve biraz zaman lutfen..

Burada oldugunuz, okudugunuz, paylastiginiz, guvendiginiz, ilgilendiginiz icin tesekkurler..

.

Sadece bana biraz musaade...

.

15 Agustos 2009' Kuzey Ege