Mutfak penceresinden disariya bakiyoruz... Bak yapraklar dokulmeye basladilar bile diyorum, belki degisik renklerde toplayip bana getirirsin birkac tane... Burnunu cekiyor.. Hava cok sicak.. Cok nemli.. Cok yapis yapis... Ama ruzgar var.. Gunes gokyuzunde ama, gokyuzu grimsi...
Anne bu mevsimin adi ne diyor.. Bu mevsimin adi Roma diyorum..

10 Kasım 2008 Pazartesi

VERDA'DAN MEKTUP VAR...

Ekim ayında uzun yıllardır İngiltere’ de yaşayan ablamı ziyaret etmek için birkac hafta kalmak üzere Londra ya gittim. Uzun zamandır batı ülkelerine seyahat etmediğim için medeniyetin getirdiği çekiciliğin içinde büyülenerek müzeleri gezdim, sergileri takip ettim.

Birkaç hafta içinde ilginç şekillerde pek çok sanatçı, galeri sahibi ve koleksiyonerle tanışma fırsatı buldum. Gerçekten keyifli ve unutulmaz bir seyahat oldu.
Bu güzel karsılaşmaların, tanışmaların yanında beni derinden etkileyen, paylaşmak istediğim yeni bir arkadaşım oldu.
Fred Branson ile kısa zaman önce tanışmış olmamıza rağmen, seyahat, fotoğraf çekmek gibi ortak ilgi alanlarımız sayesinde hemen yakınlaştık, dost olduk. Birlikte içtiğimiz bir kahve sırasında Fred bana geçtiğimiz sene Peru’da yaptığı çalışmalardan ve gerçekleştireceği fotoğraf sergiden bahsetti. 2007 yılında Fred lise eğitimini tamamladıktan sonra 7 ay kalmak üzere Peru’da Cusco yakınlarındaki Ccorca köyünde gitti. Bu süre içinde yerel halkla birlikte yaşayarak onların yaşam şartlarını geliştirmeye yönelik çalışmalar yapmaya başladı. Okul yapma inşaatlarına katıldı, mevcut okullarında çocuklara eğitimler verdi. Londra’ya döndükten sonra ise gelişime destek çalışmalarına devam etme amacı ile Peru’da kurulmuş olan Amantani yardım kuruluşunun Londra’da da kurulması çalışmalarına, öncülük etti.

Ccorca köylerine destek çalışmalarını için fon toplamak amacıyla da 22 Ekim akşamı Londra Westbourne Studios’da Peru’da bulunduğu sürede çektiği fotoğraflarını paylaştığı ve satışa sunduğu bir sergi gerçekleştirdi.

Istanbul’a dönüş tarihim daha erken olmasına rağmen Fred’in bu kadar içtenlikle gönül verdiği projesine katılmak, destek olmak amacı ile seyahatimi uzattım ve sergiye katılabildim.

Sergini tüm organizasyonu, her bir fotoğraf, Fred’in Peru’ya olan tutkusunu, yerel halka, 3000 metrenin üzerinde çok zor koşullarda yaşayan, okula girtmek için hergün kilometrelerce yol yürümek zorunda kalan çocuklara yardım etmek için gönlünü verdiğini, içtenliğini yansıtıyordu.

Fred’in “'Tienen nombre Señor' - 'They have a name Mister' ismini verdiği sergisinin fotoğraflarını ve Amantani UK yardım kuruluşunun çalışmalarının detaylarını;
http://www.amantani.co.uk/ sayfasında görebilirsiniz. Projeye katkıda bulunmak isterseniz Fred Branson ile site üzerindeki adresinden direkt bağlantı kurabilirsiniz.

Fred’in bu genç yaşındaki ilk projesine katılabilmiş olmaktan, destek verebilmiş olmaktan müthis keyif aldım. Çalışmaları ve gerçekleştirdiği katkıları bana her yönüyle ilham ve umut verdi,

Dilerim ki hepimiz bir şekilde, dünyanın neresinde olursa olsun benzer yardım projelerinde yer alalım, başlatalım. Farkındalıkları arttıralım, gelişime destek olalım.















Sevgili Mehtap,

Henüz yanyana gelememiş olmamıza rağmen her zaman içtenliğin ve samimiyetinle güzellikleri paylaştık. Sayende bu güzel projeyi paylaşabilmekten dolayı çok mutluyum. Davetin için çok teşekkür ediyorum. Misafirin olmaktan büyük keyif aldım.

Yeniden iyilikler, güzellikler için bir arada olmak dileğiyle,
Sevgilerimle,

Verda





.............................................

Herzamankinin aksine konugumu tanitmayi sona biraktim .. Istedim ki Verda'nin yazdiklari kendi kendini tanitsin..
Verda ALATON*, cok ozel ve guzel bir insan... Yaptigi ise, bilgisini, emegini, aklini ve yureginin tamamini katabilenlerden.. Onun icin bu proje onu boylesine heyecanlandirmis.. Cunku, "birsey degistiginde, herseyin degisebilecegini**" bilenlerden o da.. Bazen cokseyi degistirmek icin, birlesmis kucuk cabalarin, nasil da buyuk olabileceklerini hatirlatiyor bizlere..

Cocuklara, cocuklarinizla birlikte yardim edin.. Daha paketi acilirken eskiyen bir oyuncaktan daha cok mutlu olduklarini goreceksiniz..

Tesekkurler Verda.. Tekrar hosgeldin.. Ne iyi ettin de geldin.. En kisa zamanda tekrar gorusmek uzere, bunu saymam, yine beklerim..



* http://www.verdaalaton.com/
** http://www.tocev.org.tr/

11 yorum:

Zamandan Sızan dedi ki...

Böylesi organizasyonları, bireysel çabaları okudukça,gördükçe kendimle ilgili sıkıntılarımı bir kez daha gün yüzüne çıkıyor..bazen hiçbirşeyin farkında olmadığımı ya da çok şeyin farkında olduğumu anlıyorum..bireysel çabalarımın ne kadar az olduğunu hissediyor daha yürekli daha gayretli olmam gerektiğini hatırlıyorum..

berrin dedi ki...

çocuk ve
sefalet dünya nın her yerinde aynı
öyle ücra bir köşedeki yokluğu keşfetmek bile büyük iş
emek sarfeden herkesi kutluyorum

Mehtap Pasin Gualano dedi ki...

Freddie'den bu guzel mesaji aldim ve sizlerle paylasmak istiyorum..


Hi Mehtap,

It is Verda's friend from Enlgand here. She sent me the link to your blog in which you posted her letter about the charity Amantani and the work we have been doing in Peru. I just checked it out and although I can't understand Turkish, visually, it looks great! Thank you so much!

If you are ever in England please let me know so that we could meet for a chat.

Thanks once again,

Freddie

Nilambara dedi ki...

Mehtap'cığım, konuğun ve konu çok anlamlı...
Berrin mail gönderdiğinde incelemiştim web sitesini, resimleri ve çok da etkilenmiştim... çok değerli bir çaba, üstelik böyle genç yaşta böyle büyük bir sorumluluğun altına girmek çok takdir edilecek bir çaba...
sevgiler,

(son yazımın yorumlarında sana msj var :)

Adsız dedi ki...

çok sıcak yazılar ve çok güzel resimler ,tebrik ederim çok güzel bir sayfa:)banada beklerim

zero dedi ki...

Şimdi bu mesajı bırakıp verdiğin linklere doğru yola çıkıyorum. Bazen daha doğarken başlayan bu adetsizliği düşünürken kendi yaşamımı sorguluyorum. Şans mı yani diyorum içine doğduğum bu pek çokları için iyi denecek koşullar? Bu kadar mı yani, şans... dört harfli bir kelime. peki neden ben şanslıyım da başkaları şanssız?.. Bu sorular ve bu sorgulamalar bitmez. Cevapları var mı o da bilinmez.
Sevgiyle kal...

Tijen dedi ki...

Mehtap,
Ne güzel bu fotoğraflar! Verda'nın sitesi gerçekten çok güzel.

Bir Dut Masalı - nUnU dedi ki...

Genç arkadaşımızı yürekten kutluyorumm.
verdiği uğraş çok yerinde..
ve can alıcı kareler ayrıca..
paylaştığın için çok teşekkürler sevgili mehtap.

Tijen dedi ki...

Sevgili Mehtap,
O güzel gülen yüzünü daha sık görebilmek için siteni linklerime ekliyorum. Böylece aklıma düştükçe Mehtap neler yazmış diye bakar, eski günleri hatırlarım arada (niye diyeceksin, Roma, İtalya...)

Demli Hayat dedi ki...

Merhabalar;

Sizleri can-ı gönülden kutluyorum.

Not: Sitenizi google reader'dan ve diğer widgetlardan rakip edemiyorum. Belki ayarlardan kapalı olabilir. Mümkün olduğu kadar rastalantısal girip izlemeye çalışıyorum.

Ankara'dan sevgilerle....

Mehtap Pasin Gualano dedi ki...

Sevgili Arkadaslar, cocuklar icin yapabilecegimiz hicbirsey yeterli degil.. Okulsuz, ailesiz, sevgisiz ve sagliksiz buyuyen, siddete magruz kalan ve aciyla daha dogarken karsilasan milyonlarca cocuk var dunyamizda.. Biz yapabilecegimiz hicbirseyi kucumsememeliyiz.. 50 euro'ya yaklasik 15 couk asilaniyor Afrika'da.. Bu arada LOSEV'in de bizlere ihtiyaci var.. Hepinize duyarliliginiz icin tesekkur ederim.
Bu arada sevgili "demli hayat" blogunuza mesaj birakamiyorum, ama oradayim ve okuyorum..