HEP SARIDIR ELBISELERIM..
Nesi var sonbaharin? Niye bu kadar huzunlu, bu kadar uzgun, bu kadar yalniz bir mevsim?Niye sonlarin, ayriliklarin, bitislerin, hayal kirikliklarinin, melankolilerin yukunu tasiyor bu kadar?
Ustelik bu kadar renkli, bu kadar verimli, bu kadar bolluk bir mevsimken..
Ustelik baglar bozulurken, yagmurlu aksamustlerinde, erken hava kararmalarinin iki arada bir derelerine, taze kirmizi saraplarin buruk tadi sicaklik katarken..
Ustelik yazlik kentler dinlenmeye cekilirken, kisliklarin naftalin kokusu havaya savrulup, simsicak birseyler bizi sararken..
Ustelik tatil bitmisken, yaz gunu sorulmadan gelmis kalp carpintilari normal ritmlerine donerken, “gercek yasamin” gercekliginin farkina varilmisken ve kirkikindi yagmurlarinin tipirtilari kulaklarinizda, kirik kalpler sokagindan hizli adimlarla gecip giderken…
Nesi var sonbaharin?
Yillara nereden basladiginiza bagli onun “sonlugu”.. Benim gibi yilbasi sevmeyenlerdenseniz, adinda son olsa da, her mevsim, her gun, bir baslangic.. Neyin sonu olurlarsa olsunlar....
Varsin yagmur yagsin.. bulutlari dusunun, bu kadar suyu nasil tasidiklarina hayret edin..
Varsin aksam erken coksun.. siz yine de bazen avarelik edin, gununuzu, gunduzunuzu kisa kesmeyin..
Ben severim sonbahari.. Adini da, huznunu de, renklerini de, sarkilarini da..
Giysilerini de..Siz de sevin… Ya da "siz bilirsiniz" aslinda..
Durduk yerde, bildigim her rengi ustuste koyup oylesine siradan bir bahce hayal etseydim..?
Siz kabak deseydiniz, ben her boy, her renk birseyler karalayiverseydim?
