BIR BULUT DURDU GOZUMDE...

Bazen hicbirseyin cevabini bilmeyebilirsiniz.. Zaten soruyu da size sormamistir kimse..

Bazen ne olup bittigini anlamayabilir, “orda olmamak” isteyebilir, seffaslasip gorunmez olmanin formulunu nereye yazdiginizi hatirlamadiginiz icin, herzamankinden daha gorunur ortalarda kalabilirsiniz..

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*
*
*
*
*

Bazen gunesin cani bulutlarin arkasinda olmak ister, butun siyah bulutlar kendilerini sizin en yakin arkadasiniz sanabilir ve davetsiz gelirler, siz “hazirliksiz yakalanip” ustune ustluk mahcup olabilirsiniz kotu ev sahipliginiz yuzunden..

Bazen, kontrol denen sey elinizden kacabilir, keske bir tasma alsaydim suna diye kendinize kizabilir, hickimsenin onu bulmak icin endiselenmedigini gorup, “Allah Allah, birtek bana mi lazimmis bu?” diye sasirabilirsiniz..

Bazen herkesin ayni dili konustugu bir ortamda, kimsenin birbirini anlamadigini gorup, kulaklarini ve onu beyinle birlestiren sinir sistemini nasil devre disi birakabildiklerini merak edebilirsiniz..

Bazen ben bugun niye burdayim, niye butun bu olan bitene bakiyorum, niye bunlari izlemek, dusunmek, bunlar icin keyfimi kacirmak zorundayim acaba? diye sormaktan cok ama cok urkebilirsiniz.. Evinize cok ama cok agirlasmis bir yurekle donersiniz..

Bazen olabilir butun bunlar.. Bazen daha da cogu..

Sonra sizin icin yasam demek olan birisi iki incecik kolu boynunuza dolar “anne sen iyisin, evet?” der.. “Noel babaya mektup yazmistir bile ama sizin kulaginiza yavasca fisildar “yok Babbo Natale (Noel baba), ben biliyor ama baba var dedi” diye sirrini paylasir.. Evet ama, soylemeyelim babana, uzulmesin dersiniz.. Soylemezsiniz.. Mektubunu yine de zarfa koyar, “anne sen yaz adres, tamam?” diye size birakir gerisini.. Ezberinizdedir Noel baba’nin adresi.. Yazarsiniz.. Bulutlar yavas yavas dagilmaya, parcalanmaya baslarlar..

Kucuk eller, buyuk ellerin yardimi ile size 1 fincan sut hazirlarlar.. Iyi gelir dusunulmek.. Iciniz isinir.. Iyi ki var ve iyi ki varim dersiniz.. Buyuk eller, uzulme derler, boyle seyler hergun oluyor.. O da uzgundur kendi adina, kendi basindaki bulutlara ama belli etmemeye calisir.. Siz bilirsiniz ama..

Postanizi kontrol edersiniz.. Onlarca mail gelmistir..

Birini okumayi ensona birakirsiniz.. “merak ettim, nasilsiniz bugun diye sormak istedim” diye yazar mailde.. Iyi gelir dusunulmek.. Laf olsun diye sormadigini bilirsiniz.. Cevabinin cok onemi yoktur ama gunun cevabini bildiginiz tek sorusudur..

Iyi gelir ..

Annem "kalp kalbe karsidir" der arkadaslarina..

Kalp kalbe karsidir gercekten de..

Yakinlarda bildikleriniz..

Uzaklarda da..

Bulutlar hala ordadirlar, gitmezler biryere ama cok da hos gelmediklerini anlamislardir herhalde..

Onlara dogru kuvvetle uflersiniz..

Birsey degismez pek..

Simdilik..

***

Fotograflar: Devianart