LA DOLCE VITA...

Federico bir ara, niye bize az misafir geliyor mu ne demisti, tam hatirlamiyorum.. Ama evimizde hep misafir olsun istegi evrende yerini buldu ve once Hatice geldi.. Italya’yi ve Italyan’lari benden once tanimistir. Iyi Italyanca konusur.. Sadece bizim dugunumuzde Antonio’ya tercumanlik yaparken dili tutulmustur, bir de saraplarin ve peynirlerin adini yanlis soyler ama tadlarini ve icildikleri anlarin onemini unutmaz.. Alisverisler yaptik, sokaklari arsinladik, yemekler yedik, Konya'daki mecburi hizmet yillarimizi ve ortak arkadaslarimizi epeyce bir andik.. Bazilarinin kulaklari cinladi, bazilarininki biraz yandi..

Megerse o sirada Nurcan’da Roma’da imis.. Her zamanki gibi beni en sona birakmis.. Ben “kalp kalbe karsi derler” diye tam o sirada, biz Hatice ile onun da cok sevdigi "Palombini" yani benim deyimimle fichettolar (yakisikli, bakimli, fazlaca metrosexuel erkekler) barindayken, onu aramisim.. Her zamanki gibi cok hos, cok bakimli, cok havaliydi.. Ne iyi oldu.. Gorustuk.. Ankarali dostlarimdan haber aldim..

Sonra Federico’nun amcasi Mimmo geldi Oslo’dan.. Federico ile beraber babanneyi de alip, 3 ogul, bir torun tatil yaptilar.. Mimmo’da her zamaki gibi cok Italyan, cok uluslarasi, cok hos sohbet, cok keyifliydi.. Tabii ki babannemiz “Nonna Diana’da” onlarla birlikte Roma’ya geldi..

Sonra Linda geldi Oslo’dan.. Iskandinav guzelligi ve kulturu, akdeniz kalbi, dogu hassasiyetiyle, tanidigim icin gercekten mutlu oldugum cok ozel bir insan.. Ingilizce, turkce, italyanca karisimi bir dil konustuk onunla.. Gozlerimiz dola dola hayati elege koyup eledik.. Bazen cok gulduk.. “Kiz kiza” uzun suren yemekler yedik.. Alisverisler yaptik, makyaj malzemelerimizi gozden gecirdik.. Cocuklardan, hayattan, asktan , hayal kirikliklarindan, umuttan konustuk.. Benim aldigim, “kariyer yapmak isteyen kadinlarin hayatta yapmamalari gereken hatalar” kitabindaki hatalarin hemen hemen hepsini yapiyor olmamiza gulduk.. Allahtan kitap indirimli satistaydi da, kendimi iki kez “saf” hissetmedim..

Cok dolu dolu, cok farkli duygularla, cok farkli seyler yaparak gecti iki hafta..

Ne guzel sey, insanin kapisinin acik olmasi.. O kapidan giren sevgili insanlar olmasi..