AFET-I DEVRAN NERIMAN..

Bir yerinden takilip kaliyorum bu siradan oykuye.. Siradanligin icindeki gerceklik bagliyor beni.. Hayatin icinde var olma cabasi veren, durust, efendi, biraz da huysuz Ali Haydar’la, gururlu, dogru bildiginden sasmayan, iki cocuguyla hayatin dislilerinde ezilmemeye calisan Hanim’in oykusu Ikinci Bahar’da anlatilan.. Kasap Melahat, Secaattin, Vakkas, Timothy, Gulsum, Ulas hepsi sanki gercekten Samatya’dalar, yasiyorlar, umutlari, ofkeleri, yanlislari-dogrulari ile varlar.. Oradalar…

Iclerinden biri icimi butun oykulerden cok sizlatiyor.. Afet-i devran Neriman.. 3 koca eskitmis, Ali Haydar’a delice asik, askini belli etmekten sakinmayan, sonuna kadar, iyilikle, iyiligin yetmedigi yerde kotulukle mucadele eden, acimasiz ve acimasizca asik bir kadin Neriman..

Ugur Yucel, Orhan Oguz ve Turkan Derya’nin yonettigi, senaryosunu Sulhi Dolek’in yazdigi bu dizinin son gunu neredeyse televizyonun icine girip oturacagim.. Kanepe ile televizyon arasindaki mesafe bile uzak geliyor gozume.. Antonio’nun annesi bizde.. Biraz da hayret ederek bakiyor benim bu diziye olan ilgime..

Artik neredeyse sona yaklasilmis, huzun diz boyu.. Neriman geliyor veda etmeye.. Kaybetmis ama dimdik omuzlari.. “Sevgi, onun ugruna mucadele etmektir” diyor Ali Haydar’a.. “Sevgi, kaybetmekten korkmadan, sevgini gostermektir.. Sevgi, sevilmedigini anladigin zaman, cekip gitmeyi de bilmektir”.. diyor.. Sadece 3 cumlede askini ve acisini anlatip, cekip gidiyor..

Agliyorum ben.. O kadar gercek ki Neriman’in acisi, o kadar icimde duyuyorum ki o caresiz aski, gitmekten baska yol kalmayisini, onun orada gururdan dokmedigi goz yasini, ben evimde televizyonun onunde sandalyeye tunemis bir sekilde dokuyorum.. Antonio ile annesi hayretler icinde bakiyorlar bana.. O yildan sonra hemen hemen hicbir diziye boyle baglanmiyor, hic kimsenin cumlelerini aklimda tutamiyorum zaten..

Cumartesi sabahi birdenbire aklima geliyor Neriman.. Geceki firtina yuzunden uyuyamayip, Can Dundar’in “Yuz Yilin Asklari” kitabini okuyarak sabahi edip, butun buyuk asklarda, buyuk mutsuzluklar var diye dusunurken, kanepenin ustunde uyuyakalip, iste olmam gereken saatte ayaga firliyorum.. Ustelik nobetciyim..

Hasteneye telefon ediyorum, poliklinikteki arkadasima 1 saat gecikecegimi soyleyip, yerime bakmasini rica ediyorum.. Yagmur deli gibi yagiyor.. Aslinda yolum yarim saatlik ama ben her gec kalista oldugu gibi, zamani biraz genisleterek soyluyorum her ihtimale karsi.. Yollar bombos.. Kahvesinin iyi oldugunu bildigim bir benzincide duruyorum.. Barin arkasindaki aynadan yorgun yorgun bakiyor bana gozlerim.. Kahve mis gibi kokuyor.. Radyoda Tiziano Ferro, o bana cok yalanci gelen sesiyle “scusa se ti amo” (seni sevdigim icin ozur dilerim) diyor.. Iste tam o anda geliyor aklima Neriman..

Ozur dilemek oyle mi? Birini, o sizi sevmeden sevdiginiz icin; oyle mi? Karsiligini almadan sevginizi gosterecek cesaretiniz oldugu icin; oyle mi.. ? Aski bir degis tokus, bir hesap kitap, bir plan olarak gormediginiz icin; oyle mi? Sakinmadan, saklanmadan, yureginizden tastigi kadar vermeye hazir oldugunuz icin; oyle mi?

Bryan Adams’in da oyle bir sarkisi yok muydu sahiden de? “please forgive me, I can’t stop loving you”.. diyen..

Allah Allah.. Neyin ozuru bu..?
Sevilmediginizi hissettiginiz yerde, ceker gidersiniz “sevmek, gitmeyi de bilmektir” diyerek..

Hoscakal dersiniz..
Ben seni seviyorum dersiniz..
Bir mektup birakirsiniz..
Bir siir yazarsiniz..
Isterseniz aglarsiniz..
Belki gulumsersiniz..

Rahat gorunmeye, caninizin ne cok yandigini gostermemeye calisirsiniz.. Basinizi dik tutarsiniz, kalbinizin kiriklari avuclarinizda..
Ya da siz ne demek istiyorsaniz onu dersiniz..

Ama gercekten seviyorsaniz eger, kirmadan, dokmeden, incitmeden, yaralamadan gidersiniz..

Yoksa siz ozur diler misiniz?
Bir insani sadece sevdiginiz icin, ondan ozur diler misiniz?
Sana asik oldugum icin affet beni der misiniz?
....

9 Subat 2009'Roma


P.S. Hem ikinci Bahar sarkisini hem de artik elim mahkum, uzerine yazi yazdigima gore Bryan Adams'in Plaease forgive me sarkisini dinletmek istiyorum size.. secim sizin..