BILIYORUM...

Gelirim demiştim ben giderken..
Geldim iste..

Bazen uğrayıp okuyordum sizleri..

Hepinize teşekkür ediyorum.. Hiç birbirimizi görmeden tanımadan, beni arkadaşiniz hissettirdiğiniz, özlediğinize, merak ettiğinize dair mailler yolladığınız, sınavdan önce şans dilediğiniz ve benim için dua ettiğiniz için..
Hepsi çok ise yaradılar.. Tam istedigim gibi gecti hersey..

Burcu hayatla ilgili kontratlarımı soruyordu, "değiştirmek istediğim birşey varmı ?" diye.. Dün gece sınavdan sonra hala kanımda yüksek doz adrenalın, boynumda sahte incilerim, elimde kırmızı şarabim, haftalardır yaşadığım gerginlikten yorgun, öylesine otururken koltukta, düşünüyordum.. Sadece sevgili Burcu sorduğu için değil.. Hayatımın hesabını yapmam ve artık yeni kararlar vermem gereken bir ana ulaştığım için..

Bugüne kadar ne yapmışsam, hepsini yine yapardım gibi geliyor bana.. Keskelerim yok, yanlışlarım olsa da.. Yaşadığım, seçtiğim herşey beni bugüne getirdi.. Olduğum yerden mutluyum.. Sahip olduklarımdan da.. Olamadıklarım için ise üzülmüyorum..

Keşke dediğim şeyler daha çok karakterimle ilgili..

Keşke daha az köşeleri olan bir insan olsaydım.. Bu kadar çok kırmaz, kırılmazdım belki de..
Özür dilemekten korkmayan, özür dilendiğinde artık sorgulamayan ve kabul eden..
Keşke unutmayı hatırlasaydım.. Yormazdım kendimi belki de bu kadar..
Bu kadar keskin kararlar verebilecek kadar cesur olmasaydım keşke..
Kabullenmiş gibi gözüktüğüm “kabullenemediklerimi” hiç sabretmeden reddedebilseydim.. Olmaz öyle şey diyebilseydim..
Bu kadar çok, bu kadar çabuk inanmasaydım insanlara..
Eleştirilmeyi, kaybetmeyi daha kolay kabullenseydim..
İçimdeki o çok komik, o çok yaramaz beni, biraz daha sık serbest bırakabilseydim.
Daha kolay olurdu yaşamak belki..

Ama yaşam bir evrim.. Yani yaşıyorsam değişiyorumdur mutlaka.. İyi yönde değişen şeyler vardır, kötü yöne doğru yol değiştirenler de.. Değişmeyen tek şey değişmektir diye yazıyorlar felsefe kitapları..

Bakmaya çalışıyorum kendi içime.. Dürüstçe.... Bugün hayatla yaptığım kontrattan ve yaşadıklarımdan mutluyum..

Keşke baba ocağından, ana kucağından uzaklaşmasaydım dediğim, hayatın bana zor geldiği anlarda, oğlumun o kocaman gözlerine bakıyorum.. sinav sonucu icin bana bir torba bilye, iki kocaman opucuk ve kendi masal kitabini armagan eden ogluma..

Herşey ben ona ulaşayım diye programlanmıştı..

Biliyorum..

19/I/2009’Roma